Aktywność indonezyjskiego wulkanu Anak Krakatau nie jest niczym niezwykłym; jego erupcje występowały sporadycznie w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat. Dzięki bezchmurnemu niebu, które pojawiło się w deszczowej zwykle Indonezji, satelita uwiecznił na zapierający dech w piersiach dymiącą wyspę.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o Anak Krakatau
Po wybuchu Krakatau w 1883 roku pozostały trzy wyspy, z czego na jednej pozostał aktywny wulkan. W 1927 w tym miejscu wyłoniła się aktywna do dziś góra wulkaniczna (ok. 320 m wysokości) nosząca nazwę Anak Krakatau („Dziecko Krakatau”).
Stożek wulkanu wciąż rośnie w tempie ok. 9 m rocznie[potrzebny przypis]. Obecnie ma wysokość porównywalną z dawnym Krakatau. Zranił do tej pory 4 osoby i zabił 1 osobę (dane 2006). Ustanowiono zakaz zbliżania się do wulkanu w promieniu 3 km[4]. Czytaj więcej
Kilka słów z Wikipedii o sztucznych satelitach
Sztuczny satelita – satelita wykonany przez człowieka poruszający się po orbicie wokół ciała niebieskiego. Pierwszym sztucznym satelitą był Sputnik 1, wyniesiony na orbitę wokół Ziemi przez Związek Radziecki 4 października 1957 roku.
Jest to statek kosmiczny (z załogą lub bez załogi) okrążający ciało niebieskie (np. planetę, Księżyc) po orbicie zamkniętej. Najliczniejszą grupę stanowią sztuczne satelity Ziemi. Wyniesiono również w przestrzeń kosmiczną sztuczne satelity Księżyca, Marsa, Wenus, Słońca (np. Helios 1, Pioneer 6 i 9), Jowisza (Galileo), Saturna (Cassini) , Merkurego (MESSENGER), planetoidy Westa (Dawn), planety karłowatej Ceres ( Dawn) i innych ciał. Zdecydowana większość sztucznych satelitów wprowadzana jest na orbitę wokół Ziemi. Wprowadzenie na orbitę sztucznych satelitów Ziemi odbywa się za pomocą rakiety nośnej, której zadaniem jest wyniesienie satelity poza gęste warstwy atmosfery i nadanie jemu odpowiedniej prędkości i kierunku. Czytaj więcej
źródło: pl.wikipedia.org