Autorzy zaskakujących badań, których wyniki ukazały się w najnowszym numerze Science, twierdzą, że na Ziemi nie ma już dzikich koni. Powszechnie uważa się, że ostatnim dzikim gatunkiem konia jest koń Przewalskiego, jednak analizy filogenetyczne miały wykazać, że koń Przewalskiego to gatunek zdziczały, pochodzący od najstarszych znanych udomowionych koni, które zostały 5500 lat temu udomowione przez lud Botai z północnego Kazachstanu.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o koniach Przewalskiego
Koń Przewalskiego (Equus przewalskii) – ssak z rodziny koniowatych, współcześnie jedyny dziko żyjący gatunek koni.
Przypomina konia domowego, od którego odróżnia go krótka, stojąca grzywa oraz brak grzywki na czole. Ponadto różnią się liczbą chromosomów, choć mieszańce są płodne. W szacie letniej sierść krótka, rdzawa na grzbiecie i bokach, brzuch żółtobiały. W szacie zimowej sierść dłuższa i jaśniejsza. Na grzbiecie ciemna pręga. Nogi pręgowane do wysokości mniej więcej kolan. Klacze są mniejsze od ogierów.
Kilka słów z Wikipedii o Botai
Kultura Botai – archeologiczna kultura z terenu dzisiejszego północnego Kazachstanu. Prawdopodobnie twórcy tej kultury udomowili konia około 3500 lat p.n.e.
Badania tej kultury przeprowadzali Sandra Olsen i Alan Outran. Odkryto ślady ponad 160 chat i konstrukcji przypominającej zagrodę dla zwierząt. Przebadano także szkielety końskie znajdując dowody na udomowienie konia (szczuplejsze nogi, kości grzbietowe nosiły ślady dźwigania ciężarów), na szkliwie zębów wykryto charakterystyczne ślady po wędzidle. Dodatkowo w naczyniach wykryto resztki kobylego mleka[1].
Być może można łączyć czas udomowienia konia przez kulturę Botai z jedną z hipotez o pochodzeniu i ekspansji Indoeuropejczyków[2].
źródło: pl.wikipedia.org