Białucha arktyczna zaskoczyła naukowców, bo po umieszczeniu w akwarium delfinów butlonosych nauczyła się ich pogwizdywań i klikania. Białucha została przeniesiona do delfinarium Koktebel na Krymie w listopadzie 2013 r. Miała wtedy 4 lata.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o białuchach
Białucha arktyczna[4], białucha[5], wal biały[5] (Delphinapterus leucas) – gatunek ssaka z rodziny narwalowatych (Monodontidae). Białucha ma cechę dziedziczną, przejawiającą się niezdolnością do wytwarzania ciemnego barwnika, melaniny (patrz: albinizm). Białucha ma bardzo wydatny melon (warstwa podskórnego tłuszczu na czole), który pełni ważną rolę w echolokacji. Przypuszcza się, że białuchy mają jeszcze lepsze zdolności echolokacyjne niż delfinowate.
Takson po raz pierwszy opisany naukowo przez P.S. Pallasa w 1776 roku pod nazwą Delphinus leucas[6]. Jako miejsce typowe autor wskazał północno-wschodnią Syberię (niem. „die im Obischen Meerbusen”)[6]. Jedyny przedstawiciel rodzaju Delphinapterus – białucha[4], utworzonego przez B. G. de Lacépède w 1804 roku[7].
Kilka słów z Wikipedii o delfinach butlonosych
Butlonos zwyczajny, butlonos[4], delfin butelkonosy[4], delfin butlonosy[5], afalina[5] (Tursiops truncatus) – gatunek ssaka z rodziny delfinowatych (Delphinidae) należy do najczęściej występujących i najszerzej rozprzestrzenionych gatunków delfinów.
W polskiej literaturze zoologicznej gatunek T. truncatus był oznaczany nazwą „butlonos”[4]. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi nadano nazwę „butlonos zwyczajny”, rezerwując nazwę „butlonos” dla rodzaju tych waleni[7].
Butlonosy to duże delfiny. Ich skóra jest szara, po stronie grzbietowej ciemniejsza, po brzusznej biała. Delfiny żyjące w cieplejszych, przejrzystszych wodach są ciemniejsze, prawie czarne.
Walenie te charakteryzują się obecnością dzioba, żuchwa jest dalej wysunięta, niż górna szczęka. Płetwa grzbietowa jest łagodnie zakrzywiona do tyłu. Najbliższe butlonosom pod względem wyglądu są delfiny Stenella.
Kilka słów z Wikipedii o Krymie
Półwysep Krymski, Krym (ukr. Кримський півострів, Krymśkyj piwostriw; Крим; ros. Крымский полуостров, Krymskij połuostrow; Крым; krymskotatarski Къырым ярымадасы, Qırım yarımadası; Къырым, Qırım) – półwysep w północnej części Morza Czarnego, zwany w starożytności Chersonezem Taurydzkim bądź Taurydą, połączony jest z lądem tylko wąskim Przesmykiem Perekopskim, pomiędzy Morzem Czarnym i Azowskim, a od Rosji oddzielony Cieśniną Kerczeńską. Powierzchnia ponad 27 tys. km².
Krym de iure należy do Ukrainy, de facto zaś w 2014 Rada Najwyższa Republiki Autonomicznej Krymu ogłosiła deklarację niepodległości Autonomicznej Republiki Krymu, a następnie Republika Krymu po referendum została anektowana przez Rosję w postaci nowopowołanego Krymskiego Okręgu Federalnego Rosji. Ze swojej strony Rada Najwyższa Ukrainy zadeklarowała wprowadzenie na Krymie prawa regulującego życie na terenach okupowanych[1]. Deklaracja niepodległości Krymu i wynikające z niej akty nie zostały uznane przez władze Ukrainy i większość społeczności międzynarodowej[2]. 19 grudnia 2016 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ poparło rezolucję w sprawie pogwałcenia praw człowieka na Krymie, rezolucja zawierała definicję Krymu jako «terytorium tymczasowo okupowane» oraz «potwierdzenie nieuznania anektowania» półwyspu przez Rosję[3]. Za rezolucję oddało głosy 70 krajów członkowskich ONZ, przeciw — 26, 77 krajów wstrzymało się oraz 20 nie brało udziału w głosowaniu[4].
źródło: pl.wikipedia.org