Morświn kalifornijski (Phocoena sinus) występuje wyłącznie w północnej części Zatoki Kalifornijskiej i jest skrajnie narażony na wyginięcie. Ostatnie szacunki mówią, że przy życiu pozostało już tylko 30 przedstawicieli tego gatunku. Ogłoszona właśnie inicjatywa jego ochrony może być ostatnią szansą na jego uratowanie.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o morświnach kalifornijskich
Morświn kalifornijski[3] (Phocoena sinus) – gatunek ssaka z rodziny morświnowatych (Phocoenidae). Jest najmniejszym z delfinów i jednym z mniejszych waleni. Gatunek rzadki, uważany za najbardziej zagrożonego wyginięciem przedstawiciela rodziny.
Ma mniejszą głowę i krótszy pysk w porównaniu z innymi waleniami, ciemnoszare ubarwienie grzbietu z jaśniejszym spodem. Płetwa grzbietowa trójkątna i znacznie wyższa w stosunku do ciała niż u innych morświnów. Zęby tego gatunku mają łopatkowaty kształt. W górnej szczęce jest ich 20 – 21 par, zaś w żuchwie 18 par.
Kilka słów z Wikipedii o Zatoce Kalifornijskiej
Zatoka ma 1240 km długości[1], a jej średnia szerokość sięga 153 km (u wyjścia 320 km). Ogólna powierzchnia wynosi 177 tys. km²[3]. Można ją podzielić na dwie części, które oddziela od siebie zwężenie wyznaczone przez wyspy Angel de la Guarda i Tiburón. Północna część jest stosunkowo płytka, głębokość rzadko przekracza tu 180 m. W południowej części występuje kilka obniżeń, najgłębsze z nich ma ponad 3292 m[1]. Występują tu jedne z największych pływów na Ziemi – na północnym krańcu poziom wody w zatoce może podnieść się aż o 9 metrów[3]) Wpadają do niej rzeki: Kolorado (poprzez deltowate ujście u podnóża Zatoki) oraz Rio Fuerte, Mayo, Sinaloa, Sonora, Yaqui z nadbrzeżnej wschodniej równiny. Główne porty morskie leżące nad jej brzegami to: La Paz na Półwyspie Kalifornijskim i Guaymas po drugiej wschodniej stronie Zatoki.
źródło: pl.wikipedia.org