W parku narodowym we wschodniej Tajlandii odkryto nową – zaledwie 2. na świecie – populację rozrodczą zagrożonego tygrysa indochińskiego (Panthera tigris corbetti). Druga, złożona z ok. 36 osobników, zamieszkuje zachodni korytarz leśny w pobliżu granicy z Mjanmą.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o tygrysach indochińskich
Tygrys indochiński (Panthera tigris corbetti) – podgatunek tygrysa azjatyckiego, drapieżnego ssaka z rodziny kotowatych (Felidae). Nazwę corbetti nadano dla upamiętnienia hinduskiego myśliwego pochodzenia irlandzkiego i naturalisty Jima Corbetta[3].
Tygrys indochiński jest najbardziej zbliżony budową do tygrysa sumatrzańskiego. Czaszkę ma mniejszą niż podgatunek nominatywny P. t. tigris, a ubarwienie ma pomarańczowo-brązowe, ciemniejsze niż tygrysa bengalskiego, z krótszymi i węższymi, rzadko rozdwojonymi pręgami[4]. Dojrzały samiec osiąga przeciętnie długość 270 cm (razem z ogonem) przy średniej masie ciała ok. 180 kg. Samice osiągają odpowiednio 240 cm i 115 kg[3].
Kilka słów z Wikipedii o Tajlandii
Tajlandia, Królestwo Tajlandii – państwo w południowo-wschodniej Azji, graniczące z Laosem i Kambodżą na wschodzie, z Malezją na południu oraz z Mjanmą (Birmą) na zachodzie i północnym zachodzie. Dawniej państwo nosiło nazwę Syjam jako oficjalną do 11 maja 1949. Międzynarodowe określenie „Thai” (ไทย) znaczy po tajsku wolny.
Pierwsze ślady bytności Homo sapiens na terenach Tajlandii pochodzą sprzed 30 tysięcy lat. Najstarsze znaleziska łupin nasion i plew pochodzą z IX tysiąclecia p.n.e. i znaleziono je w jaskiniach północnej Tajlandii – Jaskini Ducha (Tam Phii) położonej na północ od Mae Hong Son oraz jaskini w dolinie Banjan. Początek historii Tajlandii wiąże się z migracją Tajów z południowo-zachodniej części Chin. Ludność ta dotarła na terytorium obecnego państwa w X–XII wieku. Tajowie opanowali dorzecze Menamu, zasymilowali żyjących tu Khmerów, ulegając jednocześnie wpływom ich kultury i ich religii – buddyzmu. W 1350 założono w dolinie Menamu Ajutthaję, stolicę królestwa. Państwo ze stolicą w Ajutthaji objęło prawie cały Półwysep Indochiński. Okres rozkwitu nastąpił w XV wieku, osłabienie w XVI wieku. W XVI i XVII w. rozpoczęły się kontakty z Europejczykami, m.in. Portugalczykami, Hiszpanami, Holendrami i Anglikami. W drugiej połowie XVII wieku Birma zajęła Ajutthaję.
źródło: pl.wikipedia.org