Wyjątkowe zjawisko meteorologiczne nad Katarem. Utworzyły się tam obok siebie dwa tornada. Powstanie dwóch trąb powietrznych jednocześnie obok siebie jest zjawiskiem bardzo rzadko spotykanym.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o Katarze
Katar (arab. قطر (wym. [ˈqɑtˤɑr]) – trl. Qaţar, trb. Katar), Państwo Katar (arab. دولة قطر – trl. Dawlat Qaţar, trb. Daulat Katar) – państwo położone we wschodniej części Półwyspu Arabskiego (na półwyspie Katar) nad Zatoką Perską. Graniczy z Arabią Saudyjską.
Stolicą Kataru jest Doha, inne większe miasta to Ar-Rajjan, Musajid, Al-Wakra, Chaur, Duchan, Umm Bab.
Katar jest państwem członkowskim LPA, WTO, OPEC oraz GCC. Społeczeństwo katarskie jest najbogatszym społeczeństwem świata (2010, ok. 90 tysięcy dolarów na mieszkańca)[3][4].
W 1913 roku swoich roszczeń co do Kataru zrzekła się Turcja. Trzy lata później obszar ziem arabskich został podzielony pomiędzy dwa europejskie mocarstwa – Francję oraz Wielką Brytanię. W 1915 roku ostatni tureccy żołnierze opuścili Katar, a rok później na mocy katarsko-brytyjskiej umowy, państwo zostało protektoratem Wielkiej Brytanii. W zamian za ograniczone gwarancje bezpieczeństwa, szajch Kataru zobowiązał się nie utrzymywać stosunków dyplomatycznych z żadnym mocarstwem bez zgody rządu brytyjskiego. W 1939 roku odkryto złoża ropy naftowej, od 1949 roku rozpoczęto ich przemysłową eksploatację. 1 września 1971 roku następca tronu szajch Chalifa ibn Hamad ogłosił pełną niepodległość Kataru. Dwa dni później układ z Wielką Brytanią z 1916 roku stracił moc, a Katar stał się państwem suwerennym. W tym samym miesiącu państwo to zostało przyjęte do ONZ.
Kilka słów z Wikipedii o tornadach
Tornado (z hiszp. tronada – burza), trąba powietrzna – gwałtownie wirująca kolumna powietrza, będąca jednocześnie w kontakcie z powierzchnią ziemi i podstawą cumulonimbusa lub rzadziej wypiętrzonego cumulusa. Tornada osiągają różne rozmiary. Zwykle przyjmują postać widzialnego leja kondensacyjnego, węższym końcem dotykającego ziemi. Dolna część leja jest często otoczona chmurą odłamków i pyłu[1].
Tornada zaobserwowano na każdym kontynencie oprócz Antarktydy, jednak najwięcej tornad rocznie notuje się w Stanach Zjednoczonych[2][3]. Większość tornad ma siłę wiatru nie większą niż 180 km/h, szerokość leja do 75 metrów i pozostaje w kontakcie z ziemią na tyle długo, by przemierzyć kilka kilometrów. Niektóre osiągają prędkość wiatru ponad 480 km/h, szerokość leja 1,5 km i przemierzają do 100 km dotykając ziemi[4][5]. Siłę tornad mierzy się w skali Fujity. Większość najbardziej niszczycielskich tornad formuje się w chmurach burzowych zwanych superkomórkami[6]. Superkomórki burzowe, w przeciwieństwie do tornad, mogą powodować mezocyklon.
W Polsce tornado występuje rzadko i na małą skalę, jest zwykle określane mianem „trąba powietrzna”.
Tornada mogą mieć różne barwy w zależności od tego gdzie się tworzą. Tornada powstające w suchych warunkach, mogą być niewidoczne oprócz wirujących odłamków przy powierzchni ziemi. Lej kondensacyjny, który podnosi mało pyłu i odłamków może być szary lub biały. Podczas przemieszczania się nad wodą tornada mogą przybrać białą lub niebieską barwę. Leje przesuwające się wolniej i wsysające wiele odłamków są zazwyczaj ciemne i przybierają kolor przenoszonego materiału. Tornada na wielkich równinach przybierają często czerwoną barwę ze względu na kolor ziemi, a wiry przechodzące nad terenami górskimi mogą być śnieżno białe ze względu na obecność śniegu.
Oświetlenie jest głównym czynnikiem w wyglądzie tornada. Tornado, które jest podświetlone słońcem od tyłu wygląda na bardzo ciemne, natomiast to samo tornad obserwowane gdy słońce świeci w plecy obserwatora może wyglądać na szare lub białe. Tornada występujące o zachodzie słońca mogą przyjmować odcienie żółci lub czerwieni[30].
Pył podniesiony przez wiatr, intensywny deszcz lub grad i ciemność to czynniki redukujące widoczność tornada. Tornada występujące w tych warunkach są szczególnie groźne gdyż tylko radar i dźwięk tornada mogą być ostrzeżeniami dla ludzi. Jednak większość tornad powstaje późnym popołudniem przy dobrych warunkach oświetleniowych[28]. Tornada nocne mogą być dobrze oświetlane przez częste błyskawice.
Są dowody z radarowych odczytów, ale także na podstawie obserwacji, że większość tornad ma spokojne, czyste oko, w którym panuje bardzo niskie ciśnienie analogicznie, jak to się dzieje w oku cyklonu tropikalnego. W środku jest spokojnie, wieją lekkie wiatry i jest ciemno, a jedynym źródłem światła dla tych, których widzieli środek tornada mogły być błyskawice[31].
źródło: pl.wikipedia.org