Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) poinformowała, że nie ma potwierdzonych przypadków zakażenia wirusem Zika (ZIKV) ani wśród kibiców, ani sportowców, którzy wzięli udział w Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Rio de Janeiro. Tym samym potwierdziły się prognozy WHO.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o Zika
Wirus Zika, ZIKV, ZIKAV (ang. Zika virus) – wirus z rodzaju Flavivirus, z rodziny Flaviviridae[1]. Przenoszony przez komary. Pochodzi z Afryki, jednak rozprzestrzenił się w Azji, Ameryce, Europie. Infekcja zazwyczaj cechuje się przebiegiem bezobjawowym lub samoograniczającym. Niekiedy występują objawy grypopodobne, wysypka. Zakażenie w ciąży może wiązać się z małogłowiem. Leczenie zazwyczaj przebiega w warunkach ambulatoryjnych. Nie istnieje leczenie przyczynowe.
ZIKV należy do wirusów RNA. Jego materiał genetyczny obejmuje 10794 reszty nukleotydowe[2] położone na nici kodującej[3]. Po raz pierwszy zsekwencjonowali go w 2007 Kuno i Chang[4]. Występuje pojedyncza ramka odczytu, na końcach 5′ i 3′ leżą nieulegające translacji regiony flankujące[3]. Region 5′ zawiera 106 reszt nukleotydowych, natomiast region 3′ obejmuje 428 reszt nukleotydowych[4].
Materiał genetyczny koduje 3419 reszt aminoacylowych[2]. Translacja prowadzi do powstania łańcucha poliproteinowego, z którego wycinane są następnie trzy białka strukturalne. Białko C bierze swą nazwę od kapsydu wirionu (capsid), prM jest białkiem błonowym (premembrane/membrane), E czerpie nazwę od osłonki (envelope)[3]. Liczą sobie one odpowiednio 122, 178 i 500 reszt aminoacylowych[4]. Oprócz nich powstaje 7 białek niestrukturalnych[3]. Oznacza się je NS1 (342 reszty aminokwasowe), NS2A (226 aa), NS2B (130 aa), NS3 (617 aa), NS4A (127 aa), 2K (23 aa), NS4B (252 aa) i NS5 (902 aa)[4]. To ostatnie posłużyło badaczom do wyróżnienia różnych linii wirusa[3].
Kilka słów z Wikipedii o Rio de Janeiro
Rio de Janeiro (z port. Rzeka Styczniowa, wym. port. '[ˈʁi.u dʒi ʒaˈnejɾu]) – drugie co do wielkości miasto Brazylii. Stolica stanu Rio de Janeiro. W latach 1822-1960 – zanim powstała Brasilia – Rio de Janeiro było stolicą niepodległej Brazylii. Miasto słynie ze swych plaż (m.in. Copacabana, Ipanema), olbrzymiego posągu Chrystusa Odkupiciela na górze Corcovado, ale przede wszystkim z corocznie obchodzonego karnawału.
Rio de Janeiro jest miastem kontrastów, z jednej strony może zaliczać się do najnowocześniejszych metropolii świata, z drugiej strony znajdują się w nim dzielnice biedy (favelas), w których występują problemy przestępczości narkotykowej, walki gangów i wysoki wskaźnik zabójstw.
Rio de Janeiro jest stolicą stanu Rio de Janeiro. Leży w południowo-wschodniej części państwa w zatoce Guanabara nad Atlantykiem. Miasto położone jest między urwistymi wzgórzami Pao de Acucar – „Głową Cukru” która, wznosi się na 396 m n.p.m. oraz Corcovado – „Garbatą Górą” ze statuą Chrystusa. Rio de Janeiro to także wspaniałe, znane na całym świecie piaszczyste plaże Ipanema oraz Copacabana[1]. Do miasta należą wyspy Governador i Paquetá. Na jego terenie leżą też jeziora Tijuca, Marapendi, Jacarepaguá i Rodrigo de Freitas.
Kilka słów z Wikipedii o Letnich Igrzyskach Olimpijskich
Letnie igrzyska olimpijskie – międzynarodowe zawody sportowe organizowane przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski. Odbywają się co 4 lata, tj. w pierwszym roku danej olimpiady (liczonych od 1896 roku). Należą do największych i najbardziej popularnych zawodów sportowych na świecie. Zwycięstwo na igrzyskach olimpijskich uznawane jest przez sportowców większości dyscyplin za najbardziej prestiżowe osiągnięcie.
Same igrzyska, choć kojarzą się z młodością, z racji wielu dyscyplin obejmują różne podejścia do sportu, a mimo nacisku na konkurencje fizyczne, szeroki jest również przekrój wieku uczestników. Najstarszym medalistą igrzysk olimpijskich jest jak dotychczas 72 letni Oscar Swahn ze Szwecji, który zdobył srebrny medal w strzelectwie w 1920 r. Wśród kobiet najstarszą uczestniczką igrzysk jest Lorna Johnstone z Wielkiej Brytanii, która mając 70 lat w 1972 roku, uzyskała 12. miejsce w ujeżdżeniu. Natomiast najmłodszym odnotowanym uczestnikiem igrzysk olimpijskich jest Dimitrios Loundras z Grecji, który współzawodniczył w gimnastyce na pierwszych igrzyskach w 1896 r. mając 10 lat. Najmłodszą zdobywczynią złotego medalu olimpijskiego (w konkurencjach indywidualnych) jest Marjorie Gestring, reprezentantka USA w skokach do wody, zdobyła złoty medal w skokach z trampoliny na igrzyskach w Berlinie w 1936 roku (mając 13 lat i 9 miesięcy)[1]. Podobnie szeroki przekrój jest wśród masy i wzrostu zawodników (zawodniczek) – kulomioci i kulomiotki wręcz żywią się fastfoodami, osiągając masę powyżej 140 kg i 200 cm wzrostu. Z kolei zaś często inni lekkoatleci, startujący w tym samym czasie na tym samym stadionie (zwykle olimpijskim) mają dużo mniejszą masę i wzrost – np. złota medalistka, biegaczka Florence Griffith-Joyner miała 169 cm wzrostu i 59 kg[2].
źródło: pl.wikipedia.org