Twój pupil ekscytuje się i macha ogonem, gdy mówisz „dobry pies”, używasz słowa „jedzenie”, lub gdy pytasz go, czy chce wyjść na spacer? Jednak czy rozumie poszczególne słowa, czy reaguje jedynie na radość w twoim głosie? Okazuje się, że psy rozumieją więcej, niż nam się wydaje.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o psach
Pies domowy (Canis lupus familiaris) – udomowiona forma wilka szarego, ssaka drapieżnego z rodziny psowatych (Canidae), uznawana przez niektórych za podgatunek wilka, a przez innych za odrębny gatunek, opisywany pod synonimicznymi nazwami Canis lupus familiaris lub Canis familiaris. Od czasu jego udomowienia powstało wiele ras, znacznie różniących się morfologią i cechami użytkowymi. Rasy pierwotne powstawały głównie w wyniku presji środowiskowej. Rasy współczesne uzyskano w wyniku doboru sztucznego.
Różnorodność ras psów, zarówno pod względem budowy, jak i usposobienia, była obiektem badań m.in. grupy międzynarodowych naukowców z uniwersytetów Utah i brytyjskiego Waltham Center for Pet Nutrition, które należą do korporacji Mars, będącej producentem karmy dla psów. Otrzymane wyniki badań odkryły, że cechy fizyczne jak i charakterologiczne są zależne od genotypu. Badania koncentrowały się na wyszukiwaniu niewielkich różnic w materiale genetycznym, tak zwanych polimorfizmów pojedynczego nukleotydu[3].
W literaturze kynologicznej są przytaczane systemy identyfikacji ras, które mogą być oparte m.in. na kryteriach ich użytkowości lub na cechach wyglądu zewnętrznego. David Alderton[4] (także Anna Maria Krämer) prezentuje podział ras psów ze względu na ich wzrost oraz masę ciała. Wymiary te, w zależności od rasy, wahają się od. ok. 25 cm do nawet ok. 1 metra wysokości w kłębie. Masa ciała psów waha się od 1 do ok. 100 kg.
Kilka słów z Wikipedii o mowie
Mowa – używanie języka w procesie porozumiewania się, czyli konkretne akty użycia systemu językowego (złożonego ze znaków i reguł).
Wraz z rozwojem technik informacyjnych, możliwe stało się automatyczne przetwarzanie mowy: synteza, rozpoznawanie i rozumienie, co pozwoliło na opracowanie automatycznych systemów dialogowych. Zadanie rozpoznawania mowy okazało się trudniejsze niż spodziewano się podejmując pierwsze prace nad rozwiązaniem tego problemu. Skuteczność automatycznego rozpoznawania mowy wciąż jest niższa od osiąganej przez człowieka. Wymaga bowiem przeprowadzenia analizy nie tylko na poziomie akustycznym, ale również zaangażowania wiedzy lingwistycznej i semantycznej – w prawidłowym rozpoznaniu pomaga człowiekowi „domyślanie się” poszczególnych słów na podstawie kontekstu wypowiedzi, logiki i wiedzy o świecie. Aby maszynowe rozpoznawanie było równie skuteczne, elementy te powinny być wbudowane w algorytm rozpoznawania. Obecnie systemy automatycznego rozpoznawania i syntezy mowy stosowane są z powodzeniem do sterowania urządzeniami, dyktowania tekstów, dostępu do baz danych.
źródło: pl.wikipedia.org