Fluorowanie wody wodociągowej fluorkiem sodu może się przyczyniać do wzrostu statystyk dotyczących cukrzycy typu 2. w USA. Naukowcy przypominają, że NaF spowalnia glikolizę, czyli przekształcenie glukozy w 2 cząsteczki pirogronianu.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o fluorku sodu
Fluorek sodu – nieorganiczny związek chemiczny z grupy fluorków, sól kwasu fluorowodorowego i sodu. Występuje naturalnie jako minerał – villiaumit[2].
Fluorek sodu, podobnie jak inne rozpuszczalne związki fluoru, jest substancją toksyczną o wielokierunkowym działaniu na organizm, jednak ilości tego związku zawarte w produktach powszechnych w gospodarstwach domowych są bardzo małe. Zawartość w fluorowanej wodzie oraz środkach stosowanych w profilaktyce antypróchniczej jest na tyle mała, że nie powoduje żadnych szkodliwych skutków[3]. Zatrucia fluorkiem sodu zdarzają się zazwyczaj w wyniku przypadkowego spożycia pestycydów zawierających ten związek. W takim przypadku najbardziej narażony na uszkodzenia jest przewód pokarmowy. Po wchłonięciu do organizmu fluorek sodu zaburza równowagę elektrolitów, co może prowadzić do hiperkaliemii, hipomagnezemii i hiperkalcemii, a w rezultacie do napadów padaczkowych. Fluorek sodu inhibuje działanie acetylocholinesterazy, w wyniku czego występuje ślinotok, wymioty i biegunka. W ciężkich zatruciach może wystąpić niewydolność wielonarządowa i śmierć z powodu paraliżu układu oddechowego, arytmii lub niewydolności serca[9]. Fluorek sodu przenika przez łożysko i potencjalnie do mleka matki[3]
Kilka słów z Wikipedii o cukrzycy typu 2
Cukrzyca typu 2 (łac. diabetes mellitus typi 2), in. cukrzyca insulinoniezależna (ang. noninsulin-dependent diabetes mellitus, NIDDM) lub cukrzyca wieku dorosłego – choroba metaboliczna charakteryzująca się wysokim stężeniem glukozy we krwi oraz opornością na insulinę i względnym niedoborem insuliny[2]. Odróżnia się tym od cukrzycy typu 1, która jest spowodowana rzeczywistym brakiem insuliny na skutek uszkodzenia wysp Langerhansa w trzustce[3]. Klasycznymi objawami cukrzycy są nadmierne pragnienie, częstomocz oraz nadmierne zwiększenie łaknienia. Cukrzyca typu 2 stanowi około 90% przypadków cukrzycy, a pozostałe 10% stanowią głównie przypadki cukrzycy typu 1 oraz cukrzycy ciężarnych. Otyłość jest uważana za główną przyczynę cukrzycy typu 2 wśród osób z genetycznymi uwarunkowaniami do rozwoju tej choroby.
Leczenie cukrzycy typu 2 początkowo polega na zwiększeniu wysiłku fizycznego oraz wprowadzeniu diety niskoglikemicznej. Jeżeli w ten sposób nie zmniejszy się stężenia glukozy we krwi, wprowadza się leki, tj. metformina lub insulina. Wymaga się, aby chorzy stosujący insulinę systematycznie sprawdzali stężenie glukozy we krwi.
źródło: pl.wikipedia.org