Świnia i kangur pokochały się i od roku tworzą udany związek. – Zachowanie tych zwierząt nie jest niczym niezwykłym – twierdzi specjalista.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o świniach
Świnia domowa (Sus scrofa f. domestica) – zwierzę hodowlane udomowione między VII a VI tys. lat p.n.e. Dostarcza hodowcom mięsa, tłuszczu, skóry, podrobów, szczeciny.
Jest ssakiem z rzędu parzystokopytnych, rodziny świniowatych.
Świnia domowa pochodzi od dzika, którego udomowienie nastąpiło przed ok. 7 tys. lat[1] w Azji, a następnie w Europie. Według innych badaczy domestykacja tego gatunku nastąpiła znacznie wcześniej – już 12 700 – 13 000 lat p.n.e., a miało to miejsce w dorzeczu Eufratu i Tygrysu (późniejsza Mezopotamia)[2].
Za przodków świń uważa się podgatunki dzika europejskiego (Sus scrofa): Sus scrofa scrofa, który występował w Europie i północnej Afryce oraz azjatyckich Sus scrofa cristatus i Sus scrofa vittatus. Archeolodzy z Durham University w Wielkiej Brytanii twierdzą, że pierwsze świnie przywędrowały do Europy ze Środkowego Wschodu wraz z rolnikami z epoki kamiennej, 6800-4000 lat temu, a dopiero po ich przybyciu rozpoczął się proces udomowiania dzika.
Kilka słów z Wikipedii o kangurach
Kangur[2] (Macropus) (po polsku w odniesieniu do części gatunków funkcjonowały określenia kangur, a także suwacz, kanguro[3]) – rodzaj torbaczy z rodziny kangurowatych (Macropodidae)[4]. Są endemitami australijskiej krainy zoogeograficznej.
Etymologicznie słowo „kangur” pochodzi od „gaNurru” – słowa w języku Guugu Yimithirr, które było w przeszłości używane przez aborygenów w znaczeniu large black kangaroo (duży czarny kangur). Z czasem zaczęło jednak być używane dla określenia wielu gatunków zwierząt z rodziny kangurowatych. Pierwsze użycie nazwy odnotowane 4 sierpnia 1770 jest przypisywane angielskiemu żeglarzowi i odkrywcy Jamesowi Cookowi i botanikowi Josephowi Banksowi[5]. Nazwa ta nie jest jednak używana przez lokalne plemiona Australii[6].
źródło: pl.wikipedia.org