Przejdź do głównej zawartości

Wąż morski atakuje olbrzymiego suma

REKLAMA

waz atakuje sumaW Teksasie w rzece Kolorado doszło do niecodziennego starcia. Niewielki wąż morski próbował połknąć ogromnego suma. Jak zakończyła się ta podwodna walka?

Zobacz cały artykuł na tej stronie

Kilka słów z Wikipedii o wężach morskich

Węże morskie (Hydrophiidae) – wyróżniana przez część autorów rodzina węży z kladu Caenophidia obejmująca gatunki wtórnie przystosowane do życia w wodzie. Niekiedy dzielona na dwie podrodziny: Hydrophiinae i Laticaudinae. Analizy filogenetyczne wykorzystujące dane molekularne sugerują, że węże morskie nie powinny być uznawane za odrębną rodzinę, lecz należy je zaliczyć do rodziny zdradnicowatych, bowiem bez węży morskich rodzina Elapidae jest parafiletyczna. Według tych analiz węże morskie (wszystkie lub tylko podrodzina Hydrophiinae) są szczególnie blisko spokrewnione ze zdradnicowatymi zasiedlającymi obszar Australazji (m.in. rodzaje Notechis[1][2][3][4][5][6][7], Austrelaps[1][2][4][7], Tropidechis[8][2][4][7], Hemiaspis[8][4][7], Micropechis[1][2][7]). Lawson i współpracownicy (2005) zaliczyli nawet do Hydrophiinae szereg rodzajów zdradnicowatych z Australazji, m.in. Acanthophis, Aspidomorphus, Austrelaps, Demansia, Denisonia, Drysdalia, Elapognathus, Hemiaspis, Micropechis, Notechis, Oxyuranus, Toxicocalamus, Tropidechis[3]. Część analiz kladystycznych sugeruje, że Hydrophiidae w tradycyjnym rozumieniu są difiletyczne, gdyż rodzaje zaliczane do Hydrophiinae nie są bliżej spokrewnione z rodzajem Laticauda niż innymi przedstawicielami Elapidae[8][1][2][4][7].

Kilka słów z Wikipedii o sumowatych

Sumowate[2] (Siluridae) – rodzina słodkowodnych ryb sumokształtnych (Siluriformes) obejmująca około 100 gatunków. Niektóre mają duże znaczenie gospodarcze jako ryby konsumpcyjne.

Ciało nagie (bez łusek), głowa spłaszczona grzbietobrzusznie. Brak płetwy tłuszczowej. Płetwa odbytowa długa, 41–110 promieni. Płetwa grzbietowa zazwyczaj liczy mniej niż 7 promieni, czasami nie występuje. Małe płetwy brzuszne, czasami nie występują. Brak kolców w płetwach nieparzystych. Na szczęce para wąsików, a na żuchwie 1 lub 2 pary. Silny kolec w płetwach piersiowych. Największe rozmiary osiąga sum pospolity. Zdarzają się osobniki o masie ciała ponad 300 kg i długości 5 m. Odnotowany rekord masy wynosi 330 kg[3].
źródło: pl.wikipedia.org

Popularne posty z tego bloga

Pokonali zjawisko Leidenfrosta i chłodzą cieczą powyżej 1100 stopni Celsjusza

Po 266 latach udało się pokonać zjawisko Leidenfrosta, dzięki czemu naukowcy z City University of Hong Kong mogli pochwalić się stworzeniem efektywnego systemu chłodzenia cieczą, który sprawdza się w temperaturach nawet powyżej 1000 stopni Celsjusza. Zobacz cały artykuł na tej stronie źródło: kopalniawiedzy.pl Kilka słów z Wikipedii o zjawisku Leidenfrosta Zjawisko Leidenfrosta – zjawisko dotyczące opóźnionego parowania cieczy, opisane i wyjaśnione przez niemieckiego lekarza, fizyka i chemika Johanna Leidenfrosta w roku 1756. Czytaj więcej źródło: pl.wikipedia.org

Burza piaskowa znów zaatakowała Irak

We wtorek władze lotniska w Bagdadzie zmuszone zostały do zawieszenia lotów w związku z kolejną burzą piaskową, która we wtorek pochłonęła stolicę Iraku, zamieniając dzień w noc – podały media państwowe. Zobacz cały artykuł na tej stronie źródło: krolowasuperstarblog.wordpress.com Kilka słów z Wikipedii o Bagdadzie Bagdad (arab. ‏بغداد‎ [bɐʁˈd̪ɑːd̪]) – stolica Iraku; liczba mieszkańców wynosi ponad 7 mln. Położony nad Tygrysem jest jednym z największych miast na Bliskim Wschodzie. Bagdad został założony w 762 roku przez drugiego kalifa z dynastii Abbasydów, Al-Mansura. Zgodnie z intencją założyciela miał być stolicą dynastii Abbasydów i zastąpić dotychczasową siedzibę kalifa, Al-Kufę. Czytaj więcej Kilka słów z Wikipedii o burzy piaskowej Burza piaskowa (burza pyłowo-piaskowa) to zjawisko atmosferyczne wywołane przez silne wiatry związane z wtargnięciem chłodnego powietrza polarnego na ciepłe obszary pustynne i półpustynne lub przez feny napotykające na swojej drodze luźny materiał ska...

Ekolodzy mają powód do radości. Jedna z ostatnich dzikich rzek uznana parkiem narodowym

Albańscy ekolodzy odnieśli znaczące zwycięstwo. Jedna z największych swobodnie płynących rzek Europy, Wjosa, została uznana za park narodowy. Ochroną objęto 127 km2 rzeki, jej okolic i dopływów. Czytaj więcej na tej stronie źródło: kopalniawiedzy.pl Wjosa (alb. Vjosa, Vjosë; gr. Αώος, Aṓos) – rzeka w Albanii i Grecji. Ma długość 272 km, z czego pierwsze 80 km w Grecji, a pozostałe 192 km w Albanii. Czytaj więcej na tej stronie źródło: pl.wikipedia.org