Dołek środkowy siatkówki oka krokodyli słodko- i słonowodnych ma postać nie okrągłej plamki, ale smugi, co może wyjaśniać, czemu gady tak sprawnie polują z ukrycia. Biolodzy z Uniwersytetu Zachodniej Australii badali budowę oka słonowodnego krokodyla różańcowego (Crocodylus porosus) i słodkowodnego krokodyla australijskiego (Crocodylus johnsoni).
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o krokodylach różańcowych
Krokodyl różańcowy (Crocodylus porosus) – gatunek gada z rodziny krokodyli właściwych (krokodylowatych). Jest największym współcześnie żyjącym gadem, a także największym drapieżnikiem na lądzie i rzekach całego świata. Samce krokodyli różańcowych mogą osiągać 6,3 m długości i ważyć 1360 kg[10][11]. Typowe rozmiary posiadane przez dorosłe samce mieszczą się w przedziale 4,3-5,2 m długości i 400-1000 kg wagi, ale zdarzają się również okazy o większych rozmiarach[12]. Samice są o wiele mniejsze i zazwyczaj nie przekraczają 3 m długości. Krokodyle te mogą żyć w słonej wodzie, lecz najczęściej można je spotkać w lasach namorzynowych, estuariach, deltach rzek, lagunach i dolnych odcinkach rzek. Posiadają największy zasięg siedliskowy spośród wszystkich żyjących krokodyli, rozciągający się od wschodniego wybrzeża Indii, przez większą część Azji Południowo-Wschodniej do północnej Australii.
Krokodyl różańcowy jest groźnym hipermięsożercą, ostatecznym konsumentem, polującym z zasadzki. Jest w stanie zaatakować niemal każde zwierzę wkraczające na jego terytorium, wliczając ryby, skorupiaki, gady, ptaki, ssaki oraz inne drapieżniki takie jak rekiny i ludzie. Z powodu swych rozmiarów i rozmieszczenia, krokodyle różańcowe są najgroźniejszymi krokodylowatymi dla ludzi[13][14][15].
Kilka słów z Wikipedii o krokodylach australijskich
Krokodyl australijski, krokodyl Johnstona, australijski krokodyl słodkowodny (Crocodylus johnsoni[4]) – gatunek gada z rodziny krokodylowatych (krokodyle właściwe). Nie jest uważany za niebezpieczny dla ludzi.
Samce dojrzewają przy ok. 1,5 m długości, a samice przy nieznacznie mniejszej. Zaloty rozpoczynają się na początku pory suchej (ok. maja), a składanie jaj ma miejsce między lipcem a wrześniem. Samice kopią gniazda 12 do 20 cm głębokie w łachach piasku pozostawionych przez ustępującą wodę pory deszczowej, do których składają od 4 do 20, a przeciętnie 13 jaj. Okres wylęgania trwa zazwyczaj od 75 do 85 dni (maksymalnie 65 do 95 dni). Pod koniec okresu wylęgania samice powracają do gniazd i czekają na wołanie wylęgniętych młodych. Przenoszą wylęgnięte młode do wody w pyskach. Samice chronią młode przez pewien okres.
Kilka słów z Wikipedii o siatkówce
Siatkówka (łac. retina) – część oka, która jest elementem odbierającym bodźce wzrokowe. Jest specyficznej budowy błoną znajdującą się wewnątrz gałki ocznej, na jej tylnej powierzchni. Znajdują się w niej III z IV neuronów drogi wzrokowej (I- pręciki i czopki, II-kom. dwubiegunowe, III kom. wielobiegunowe)
Podstawowymi elementami budowy siatkówki są ułożone w kilka warstw komórki nerwowe, które z mózgiem łączy nerw wzrokowy. Zmodyfikowane neurony: czopki i pręciki, są jej światłoczułymi receptorami. Siatkówka ludzkiego oka zawiera około 6 mln czopków i 100 mln pręcików[potrzebny przypis]. Innym rodzajem neuronów występującym w siatkówce są komórki dwubiegunowe i komórki zwojowe siatkówki. W komórkach zwojowych żaby, myszy i ludzi wykryto melanopsynę, odpowiadającą prawdopodobnie za regulację rytmu dobowego[1].
źródło: pl.wikipedia.org