W Kenii prezydent podpalił stos składający się ze 105 ton kości, kłów i rogów. Wart był fortunę. To symboliczny protest przeciwko zabijaniu zagrożonych wyginięciem gatunków dla korzyści majątkowych.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o kości słoniowej
Kość słoniowa – pierwotnie kością słoniową nazywano wyłącznie ciosy, czyli siekacze słoni (w tym mamutów), obecnie termin ten odnosi się również do kłów morsa i hipopotama, zębów kaszalota, siekaczy narwala i dzikiej świni.
Od wielu lat zgodnie z konwencją CITES handel oraz przewożenie przez granicę kości słoniowej pochodzącej od zwierząt zagrożonych wyginięciem (zwłaszcza słoni oraz nosorożców) jest zabroniony.
Od starożytności używana do wytwarzania ozdób i drobnych przedmiotów użytkowych. Stosowanie jej zmalało w okresie renesansu, by powrócić w XVII i XVIII wieku. Wtedy to, obok dotychczasowych zastosowań, zaczęto używać kości słoniowej do inkrustacji i jako podłoże pod malowane miniatury.
Od końca XIX wieku stosowano sztuczną kość słoniową – phytelephas – do wyrobu galanterii. W XIX w. i w pierwszych dekadach XX w. dobrze zachowane ciosy mamutów (zwane błędnie kłami) z Syberii pozyskiwano na dużą skalę jako odmianę kości słoniowej. Na przełomie XIX/XX w. w Rosji skupiono przeszło 30 ton kości słoniowej z mamuta. Różniła się ona od kości słoniowej ze współczesnych słoni bardziej białą barwą, z lekkim odcieniem niebieskim.
Kilka słów z Wikipedii o Kenii
Kenia (Kenya, Republika Kenii, ang. Republic of Kenya, sua. Jamhuri ya Kenya) – państwo we wschodniej Afryce nad Oceanem Indyjskim. Państwo graniczy od północy z Somalią, Etiopią i Sudanem Południowym, od zachodu z Ugandą, a od południa z Tanzanią. Stolicą Kenii jest Nairobi.
Pierwszymi Europejczykami w Kenii byli Portugalczycy, którzy przybyli do Mombasy w 1498 r. Od 1505 r. Portugalczycy zaczęli kolonizować wybrzeża Kenii, ściągając trybut od miejscowych plemion i kontrolując handel na Oceanie Indyjskim. Na początku XVIII w. Portugalczycy zostali wyparci z Kenii przez Arabów. Ci kontrolowali całe wybrzeże dzisiejszej Kenii i Tanzanii ze swej stolicy w Zanzibarze. W 1895 r. Brytyjczycy utworzyli Brytyjską Afrykę Wschodnią, która oprócz Kenii obejmowała także Ugandę[2]. W 1920 utworzono kolonię brytyjską[2]. Kolonia miała swoje zgromadzenie parlamentarne, lecz miejscowa ludność afrykańska była pozbawiona swoich przedstawicieli aż do roku 1944. W reakcji na to powołano w 1921 Stowarzyszenie Młodych Kikuju. Stowarzyszenie to przekształciło się później w Afrykański Związek Kenii (KAU). W 1947 r. na jego czele stanął Jomo Kenyatta[2]. W 1952 r. wybuchło Powstanie Mau Mau, wymierzone przeciwko brytyjskim rządom[2]. Zostało stłumione w 1956 r.[2]. W 1963 r. Kenia uzyskała niepodległość. Jej pierwszym prezydentem został w 1964 r. Jomo Kenyatta reprezentujący Afrykański Narodowy Związek Kenii (KANU)[2]. KANU od 1969 stało się jedyną legalną partią, po tym jak zdelegalizowano Związek Ludowy Kenii (KPU).
źródło: pl.wikipedia.org