Najsłynniejszy świstak świata, Phill, przepowiedział koniec zimy. W Dzień Świstaka nie zobaczył swojego cienia. Amerykanie, których dotyczy ta prognoza, są zachwyceni.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o Dniu Świstaka
Dzień Świszcza, również Dzień Świstaka, ang. Groundhog Day – doroczne święto obchodzone 2 lutego w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, którego bohaterem jest świszcz (wbrew popularnemu w Polsce wyobrażeniu nie chodzi tu o świstaka). Jeżeli w tym dniu zwierzę zobaczy swój cień i nie wraca (tzn. jeśli poranek jest słoneczny), co sprawdza się wabiąc świszcza z norki, zwiastuje to jeszcze sześć tygodni zimy. Jeśli nie (tzn. jeśli jest pochmurno lub mgliście), to oznacza, że wiosna jest już blisko.
Przepowiednia ta sprawdza się w około 50% przypadków, co w praktyce oznacza zupełny przypadek.
Dzień Świszcza w Punxsutawney
W miasteczku Punxsutawney (stan Pensylwania w USA) świszcz wabi się Phil. W 1993 powstała komedia romantyczna pod tytułem Dzień Świstaka, której akcja wiąże się z tym świętem.
Od 1887 roku świszcz Phil zobaczył swój cień 100 razy (ostatni raz w 2015 r.), zaś cienia nie zobaczył 17 razy (po raz ostatni w 2013 r.).
Kilka słów z Wikipedii o świstakach amerykańskich
Świstak amerykański[7], świszcz[8] (Marmota monax) – gatunek dużego gryzonia z rodziny wiewiórkowatych (Scuridae), największy z przedstawicieli rodzaju Marmota. W przeciwieństwie do większości przedstawicieli tego rodzaju jest zwierzęciem nizinnym. Zamieszkuje tereny Stanów Zjednoczonych i Kanady[5].
Świstak amerykański jest jednym z niewielu zwierząt, których liczebność wzrosła wskutek kolonizacji Ameryki Północnej przez Europejczyków. Przyczyną było wylesianie, które zaowocowało zwiększeniem powierzchni obszarów otwartych, bezdrzewnych; właśnie one są ulubionym środowiskiem życia świstaków amerykańskich.
Kilka słów z Wikipedii o zimie
Zima – jedna z czterech pór roku w przyrodzie, w strefie klimatu umiarkowanego. Charakteryzuje się najniższymi temperaturami powietrza w skali roku, umiarkowaną ilością opadu atmosferycznego, zazwyczaj zestaloną (zamarzniętą) formą opadu i osadu atmosferycznego, a większość świata roślin i zwierząt przechodzi okres uśpienia[1].
Zima astronomiczna rozpoczyna się w momencie przesilenia zimowego i trwa do momentu równonocy wiosennej, co w przybliżeniu oznacza na półkuli północnej okres pomiędzy 22 grudnia a 21 marca (czasami daty te wypadają dzień wcześniej lub dzień później, a w roku przestępnym mogą być dodatkowo cofnięte o jeden dzień). Podczas zimy astronomicznej dzienna pora dnia jest krótsza od pory nocnej, jednak z każdą kolejną dobą dnia przybywa, a nocy ubywa.
Za zimę klimatyczną przyjmuje się okres roku, w którym średnia dobowa temperatura powietrza spada poniżej 0 °C. Zasadniczo zimę poprzedza jesień, jednak pomiędzy tymi okresami znajduje się klimatyczny etap przejściowy – przedzimie. Podobnie zimę od wiosny oddziela przedwiośnie.
źródło: pl.wikipedia.org