Wielkie Jezioro Słone kurczy się. Może to doprowadzić do katastrofy ekologicznej i przemysłowej.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o Wielkim Jeziorze Słonym
Wielkie Jezioro Słone (ang. Great Salt Lake) – bezodpływowe, słone jezioro w zachodniej części USA (stan Utah), w Wielkiej Kotlinie, nieopodal pasma górskiego Wasatch. Jezioro ma około 120 km długości, 45 km szerokości i średnią powierzchnię około 4400 km²[1]. Pomimo znacznych rozmiarów jest stosunkowo płytkie, jego maksymalna głębokość wynosi zaledwie około 10,5 metra[1]. Zasolenie jeziora jest od 3 do 5 razy większe niż zasolenie wody w oceanach[1] – jest ono najbardziej zasolonym po Morzu Martwym akwenem świata[2]. W jeziorze nie występują ryby, a największym wodnym zwierzęciem występującym w jeziorze jest artemia[1]. Wielkie Jezioro Słone jest popularnym miejscem postoju dla ptaków wędrownych[1].
Wielkie Jezioro Słone stanowi pozostałość plejstoceńskiego jeziora Bonneville, które miało powierzchnię ok. 50 tys. km².
Najbardziej powszechną solą występującą w jeziorze jest chlorek sodu będący podstawowym składnikiem soli kuchennej[1]. W mniejszych ilościach występują również sole magnezu, potasu a także siarczany i węglany[1]. Złoża soli znajdujące się w jeziorze szacuje się na 4,5 do 4,9 miliarda ton i szacuje się, że naturalne procesy zwiększają zasoby jeziora w tempie około 2,2 miliona ton rocznie[1]. Z drugiej strony, złoża są eksploatowane i przemysł corocznie wydobywa z jeziora około 2,5 miliona ton soli i innych związków chemicznych[1].
Kilka słów z Wikipedii o zasoleniu
Zasolenie wód jest miarą zawartości soli w wodzie. Jest to łączna masa substancji rozpuszczonych z pominięciem gazów, koloidów, zawiesiny i materii organicznej. Zwykle podawane jest w promilach (‰).
Zasolenie wody morskiej zasadniczo różni się od zasolenia wód śródlądowych występujących w słonych jeziorach, ponieważ woda wszystkich oceanów i mórz otwartych zawiera takie same sole, będące w takim samym stosunku procentowym, a różni się między sobą jedynie stężeniem, czyli stosunkiem ilości wszystkich soli do ilości wody. Natomiast wody śródlądowe mają całkowicie odmienny zestaw rozpuszczonych soli, w których jest mniej chlorków, a więcej węglanów i siarczanów. Ponadto występują duże różnice w składzie i stężeniu soli pomiędzy różnymi zbiornikami. Obecnie panuje pogląd, że oceany zostały zasolone w zamierzchłej przeszłości solami wydobywającymi się z wnętrza ziemi i na przestrzeni dziejów ich zasolenie zmieniało się tylko nieznacznie.
źródło: pl.wikipedia.org