Glina z Kolumbii Brytyjskiej używana od setek lat w medycynie ludu Heiltsuk, może stać się przydatnym narzędziem w walce z lekoopornymi bakteriami. Naukowcy z University of British Columbia (UBC) uważają, że gliną można leczyć ludzi zarażonych szczepami ESKAPE.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o Kolumbii Brytyjskiej
Kolumbia Brytyjska (ang. British Columbia) – prowincja Kanady. Jej zachodnią granicę wyznacza wybrzeże Pacyfiku. Od północy graniczy z Jukonem, Terytoriami Północno-Zachodnimi i Alaską. Na wschodzie z prowincją Albertą, a na południu z amerykańskimi stanami Waszyngton, Idaho i Montana.
Nazwa Kolumbia Brytyjska odnosząca się wcześniej do brytyjskiej kolonii Kolumbia Brytyjska została wybrana przez królową Wiktorię w 1858 w związku z nazwą rzeki Kolumbia przecinającej tę kolonię. Rzeka z kolei wzięła swe imię od nazwy statku amerykańskiego kapitana Roberta Graya Columbia.
Współczesna Kolumbia Brytyjska powstała przez połączenie dwóch brytyjskich kolonii: wyspy Vancouver i Kolumbii Brytyjskiej. Początkowo obie miały charakter handlowy i zarządzane były przez Kompanię Zatoki Hudsona. Gorączka złota nad rzeką Fraser w 1858 i nad Peace River w 1861 spowodowały gwałtowny wzrost ludności kolonii i konieczność rozbudowy administracji kolonialnej. Unia obu kolonii nastąpiła w 1866 otrzymawszy namiastkę obieralnego rządu. Wkrótce potem rozpoczęto debatę w sprawie dołączenia do Konfederacji Kanady, które nastąpiło w lipcu 1871.
Kilka słów z Wikipedii o Heiltsuk
Heiltsuk (ang. Heiltsuk Nation, dawniej Bella Bella) – plemię północnoamerykańskich Indian, zamieszkujące wyspy Bella Bella, Klemtu i ich okolice w kanadyjskiej prowincji Kolumbia Brytyjska. Potomkowie czterech grup tubylczych, które w XIX w. – w wyniku europejskiej kolonizacji, chorób i wojen – utraciły swe dawne ziemie w rejonie Fitz Hugh Sound i znaczną część populacji, a ich resztki osiedliły się w okolicach obecnej miejscowości Bella Bella. W 2000 r. plemię liczyło 1500 osób (w 1780 było ich ok. 2700)[1].
Są jednym z niewielkich osiadłych ludów tubylczych zamieszujących Wybrzeże Północno-Zachodnie Ameryki Północnej i utrzymujących się w przeszłości z rybołówstwa i myślistwa. Ich własny język, z rodziny językowej wakash, także nazywa się heiltsuk; obecnie mówi nim mniej niż 300 osób. W literaturze określani byli dotąd zwykle jako Bella Bella lub Kwakiutle Północni, choć sami preferują nazwę własną.
Kilka słów z Wikipedii o glinie
Glina – pod kątem genezy ilasta skała osadowa, powstała najczęściej w okresie czwartorzędu w wyniku nagromadzenia osadów morenowych (skały ilaste starsze niż czwartorzędowe nazywane są najczęściej iłami). Jest to zatem skała złożona z minerałów ilastych, kwarcu, skaleni, substancji koloidalnych, może zawierać okruchy innych skał oraz substancje organiczne (humus, korzenie, bituminy).
Pod kątem litologicznym (składu frakcyjnego), glina to skała o dowolnym wieku (zatem może też być starsza niż czwartorzędowa), zawierająca 10–30% frakcji ilastej i minimum 30% sumy frakcji pylastej i piaszczystej. Gliny dzieli się na pylaste, piaszczyste, zwięzłe, pylaste zwięzłe i piaszczyste zwięzłe[1].
Barwa glin czwartorzędowych zależy od zawartości i stopnia utlenienia koloidalnych cząsteczek uwodnionych tlenków żelaza i manganu. W warunkach utleniających przeważają barwy od żółtej poprzez czerwoną do brunatnej, w warunkach redukcyjnych glina może być jasnoszara, szara, szarozielona.
źródło: pl.wikipedia.org