Brytyjko-hiszpańskiemu zespołowi specjalistów udało się całkowicie wyeliminować z Majorki śmiertelnego grzyba Batrachochytrium dendrobatidis (Bd), który dziesiątkuje płazy na całym świecie. To niezwykle ważne osiągnięcie w walce o uratowanie wielu gatunków płazów.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o batrachochytrium dendrobatidis
Batrachochytrium dendrobatidis Longcore, Pessier & D.K. Nichols − gatunek grzybów z rzędu Rhizophydiales[1].
Batrachochytrium dendrobatidis jest pasożytem płazów, u których wywołuje chytridiomikozę. Powoduje ona uszkodzenia w układzie oddechowym i nerwowym, wiele spośród zarażonych osobników doprowadzając do śmierci, co sprawia, że jest ważnym czynnikiem wpływającym na spadek liczebności płazów przynajmniej na niektórych obszarach[2]. Niektóre z zarażonych zwierząt mogą jednak żyć stosunkowo długo nie wykazując widocznych objawów choroby[3]. Grzyb jest wrażliwy na wysokie temperatury: może żyć i wzrastać w temperaturze 6–28 °C, w temperaturze 32 °C ginie w 96 godzin, a w temperaturze 37 °C – w cztery godziny[4].
Kilka słów z Wikipedii o płazach
Płazy (Amphibia) – gromada zmiennocieplnych kręgowców z grupy czworonogów. Nazwa naukowa wywodzi się z greki od słów ἀμφí, amphi = ‘oba’, βíος, bios = ‘życie’[potrzebne źródło]. Zamieszkują różnorodne siedliska, większość gatunków żyje na lądzie, w gruncie, na drzewach bądź w wodach słodkich. W rozwoju przechodzą stadium larwalne, w którego czasie prowadzą wodny tryb życia, choć niektóre gatunki wykształciły adaptacje behawioralne pozwalające ominąć to ograniczenie. Kijanki przechodzą przeobrażenie, w którego wyniku oddychająca skrzelami larwa staje się dorosłym osobnikiem oddychającym płucami. Wymiana gazowa następuje również przez skórę. Niektóre niewielkie ogoniaste, jak i bezogonowe nie mają płuc i prowadzą całą wymianę gazową przez skórę. Pokrojem ciała przypominają gady, jednak w odróżnieniu od nich nie posiadają błon płodowych w rozwoju ontogenetycznym, w związku z czym ich rozwój musi przebiegać w środowisku wodnym. W związku ze swym rozwojem złożonym i przepuszczalną skórą płazy są wrażliwe na zmiany warunków siedliskowych i zanieczyszczenie środowiska, dlatego stanowią dobre gatunki wskaźnikowe. W ostatnich dekadach odnotowano drastyczny spadek liczebności wielu gatunków płazów na całym świecie.
Kilka słów z Wikipedii o Majorce
Majorka (hiszp. i kat. Mallorca) – największa w archipelagu Balearów wyspa hiszpańska na Morzu Śródziemnym o długości około 100 km i powierzchni 3600 km². Zamieszkuje ją około 846 000 mieszkańców. Głównym miastem i stolicą wyspy jest Palma de Mallorca.
Wyspa jest zbudowana głównie z wapieni mezozoicznych. Wzdłuż północno-zachodnich wybrzeży wyspy rozciąga się skrasowiałe pasmo górskie Serra de Tramuntana, z najwyższym szczytem Puig Major, wznoszącym się na wysokość 1445 m n.p.m. Drugim co do wysokości szczytem jest Puig de Massanella – 1367 m n.p.m. Południowo-wschodnią część wyspy zajmuje wyżyna z rozwiniętą rzeźbą krasową, część centralna natomiast ma charakter nizinny. Leży w strefie klimatu śródziemnomorskiego z suchym latem i opadami w zimie sięgającymi 650 mm na rok.
W środkowej części wyspy, gdzie znajduje się urodzajna nizina, uprawia się winorośla, oliwki, truskawki, figi, cytrusy i warzywa. W górach prowadzi się wypas owiec. Na wyspie przeważa przemysł spożywczy i rzemiosło artystyczne (biżuteria, ceramika), nastawione na obsługę licznych turystów. Wyspa słynie ze swych kąpielisk i salin morskich.
źródło: pl.wikipedia.org