Peptyd antydrobnoustrojowy ze śluzu Hydrophylax bahuvistara, żaby z południowych Indii, może zniszczyć wiele szczepów ludzkiego wirusa grypy i chroni myszy przed zakażeniem. Jak podkreślają autorzy publikacji z pisma Immunity, od opracowania ewentualnego leku dzieli nas jednak daleka droga.
Zobacz cały artykuł na tej stronie
Kilka słów z Wikipedii o peptydach antydrobnoustrojowych
Po raz pierwszy zostały opisane na początku lat osiemdziesiątych u zranionych żab i ropuch. Bezpośrednio po zranieniu, zaobserwowano u nich wydzielanie substancji zabijających drobnoustroje, które nazwano magaininami. Mechanizm działania polegał na przyłączaniu się cząsteczek magininy do drobnoustrojów i niszczeniu ich błon komórkowych[1]. Późniejsze odkrycie pokrewieństwa pomiędzy magaininami a substancjami wykrytymi u innych gatunków (takimi jak cekropiny u ciem, tachyplezyny u krabów, tioniny u roślin oraz defensyny u ssaków) doprowadziło do wysunięcia hipotezy, że białka antydrobnoustrojowe należą do najstarszych mechanizmów obronnych organizmów wszystkich królestw zarówno roślin jak i zwierząt.
Kilka słów z Wikipedii o śluzie
Śluz zwierzęcy (łac. mucus) – bezbarwna, ciągliwa i lepka substancja wytwarzana przez jedno- lub wielokomórkowe gruczoły śluzowe zwierząt (w tym człowieka) występujące w błonie śluzowej. Składa się z wody, mucyn, soli nieorganicznych, złuszczonych komórek i leukocytów. Chroni błony śluzowe organów wewnętrznych, a u wirków, dżdżownic, ślimaków, ryb i płazów – również powierzchni ciała – przed czynnikami mechanicznymi, chemicznymi i termicznymi[1][2]. Obecność leukocytów umożliwia ochronę przed patogenami.
Kilka słów z Wikipedii o żabach
Żabowate (Ranidae), tzw. żaby właściwe – rodzina płazów bezogonowych zaliczanych do grupy Neobatrachia.
Rodzina kosmopolityczna z wyjątkiem południowej Ameryki Południowej, południowej Afryki, Madagaskaru i większość z Australii[2].
Budowa
7 przodowklęsłych kręgów przedkrzyżowych, 8. kręg dwuwklęsły, a trzon kręgu krzyżowego wypukły z przodu i z tyłu,
obręcz barkowa typu nieruchomego,
Język duży i przyrośnięty przednim końcem. Tylny koniec języka wolny i podzielony na dwa płaty,
Błony bębenkowe i ucho środkowe dobrze rozwinięte,
tylne kończyny wydłużone, przystosowane do wykonywania skoków i pływania.
źródło: pl.wikipedia.org
